Interview Christian Boltanski

Christian Boltanski draagt een dikke zwarte jas als hij het Grand Palais binnenloopt.

De kraag van die jas staat omhoog, Boltanski’s oren gaan erachter schuil. Zijn handen houdt hij verstopt in zijn mouwen. Het is namelijk ijskoud in het meer dan honderd jaar oude neoklassieke monument met zijn halfronde dak van glas en staal.

‘Dat heb ik expres gedaan, die kou,’ vertelt Boltanski. ‘En ook het harde geluid.’

Uit speakers langs tientallen meters hoge gevels klinkt onophoudelijk gebrom. Alsof je in een fabriek staat. ‘Zo wilde ik het hebben. De bezoeker moet ín mijn kunstwerk staan, niet ervoor.’

De Fransman vergeleek zijn installatie met ‘De hel van Dante’. En niet alleen vanwege de kou en het harde gebrom. Het is vooral de macabere uitstalling van gebruikte kleren die de tentoonstelling tot een bevreemdende ervaring maakt. De enorme hal, tweehonderd meter lang, vijftig meter breed, ligt bezaaid met broeken, jassen en truien. Netjes geordend in...