Mini-essays van Piet Meeuse

Columnisten zijn jongens en meisjes die het moeten hebben van puntige meningen, provocerende stellingen of saillante ervaringen. Ze willen koste wat het kost scherp zijn. Dat alles heeft Piet Meeuse niet, die zoekt het meer in de diepte; vandaar dat hij zijn stukken, die naar de vorm en de lengte toch veel weg hebben van columns, mini-essays noemt. En dat klopt: niet de waan van de dag heerst erin, maar iets van eeuwige kwesties, raadsels tussen hemel en aarde, de hebbelijkheden van het menselijk bewustzijn. Zo lijkt hij veel meer op de oervader van het essay, Montaigne, dan op al die stukjesschrijvers van vandaag.

Corebusiness in deze mini-essays is de denkende mens. Meeuse wordt geraakt door dieren en zaken uit de natuur die gedachtenloos reageren en bestaan; wij daarentegen zijn fataal behept met bewustzijn. ‘Het bewustzijn is een ziekte’, citeert Meeuse instemmend Dostojevski, een kwaal omdat het ons scheidt van de natuurlijke staat.

Nu is iets...