Begin 2007 verkeerde GroenLinks op een dieptepunt. De Tweede Kamer-verkiezingen waren teleurstellend verlopen: de linkse kiezers liepen weg met Jan Marijnissen, de partij van Femke Halsema verloor een zetel. Vakbonds-activisten en socialistische diehards klaagden over de liberale koers die Halsema was ingeslagen. Waarom was ze voor versoepeling van het ontslagrecht en verkorting van de duur van de WW? Wat was dat voor ‘rechtse wartaal’? Tot overmaat van ramp liep het mis met de kabinetsformatie. Voor het eerst in de geschiedenis werd GroenLinks aan tafel uitgenodigd, maar Femke Halsema liet verstek gaan: Balkenende en Bos moesten eerst maar eens met de ChristenUnie gaan praten, vond ze. Dat gebeurde. GroenLinks had het nakijken. Op een partijcongres in het Beatrix Theater in Utrecht werd Halsema van twee kanten in de tang genomen. Realo’s als Europarlementariër Joost Lagendijk noemden het niet komen opdagen bij de formatie een ‘strategische blunder’.

Fundi’s als Eerste...