Zelfs in de Wereldhandelsorganisatie deelt het Westen de lakens niet meer uit.

Begin mei voltrok zich in Genève weer een klein maar venijnig stapje in de afkalving van de macht van het Westen.

De Wereldhandelsorganisatie koos een nieuwe baas als opvolger van Pascal Lamy, en de gelukkige was nu eens geen gearriveerde blanke westerse politicus maar de Braziliaan Roberto Carvalho de Azevêdo. De WTO (zoals hij doorgaans in het Engels wordt afgekort) was een van de naoorlogse pijlers onder het zogenaamde multilaterale stelsel. Trefwoord vrijhandel. De onderliggende gedachte was simpel: als alle landen elkaar beloven om geen importtarieven te heffen en elkaars handel niet op andere manieren te dwarsbomen, is iedereen goedkoper uit en gelukkiger. De uitvoering was vaak veel lastiger: protectionisme is verleidelijk als jij het wel doet en andere landen niet, maar natuurlijk wel een beetje vals. Wel toegestaan zijn tijdelijke beschermingsmaatregelen van sectoren in ontwikkelingslanden...