25-04-2009
Door Ko Colijn

Het is niet altijd leuk om hulpverlener te zijn.

Dat ondervond het Nederlandse echtpaar in Jemen, dat een tijdje de gastvrijheid van een ontevreden stam moest verdragen. Hinderlijk, maar niks bijzonders, begrijp ik, mijn zwager zat twintig jaar geleden ook al eens in een woestijntent buiten Ra’da. Verplicht theedrinken, wachten tot de regering in Sanaa een oude belofte heeft ingelost, die telefoonkabel die nog steeds niet is aangelegd maar al in 1981 was beloofd, ja knikken en op de goede momenten met de gastheer mee lachen, je rol als politiek wisselgeld spelen.

Hoeveel slechter kan het aflopen. Begin april verscheen het jaarrapport van twee instellingen die de risico’s van het vak bijhouden. Hulpverleners moeten hun werk steeds vaker met de dood bekopen. Volgens de cijfers van het Center on International Cooperation (New York) en het Overseas Development Institute (Londen) is het gevaar dramatisch gestegen. In 2008 werden wereldwijd...