In zijn befaamde gedicht ‘Man & Dolphin / Mens & Dolfijn’ probeert Hans Faverey een dolfijn het woord ‘bal’ te laten zeggen, hij smeekt, zeurt, dreigt, maar het lukt natuurlijk niet. Intussen heeft de lezer tot vervelens toe het woord ‘bal’ of ‘ball’ zien langskomen want poëzie kan dat juist wel, iets zeggen, maar, voel je des te sterker als je dit frustrerende gedicht leest, ze kan weer niet wat die dolfijn opperbest kan: dat kunstje met de bal.

Gerrit Kouwenaar begint een van zijn gedichten als volgt: ‘geen bedachte letters op dit papier / maar ik kan niet ieder oor oproepen / slaan en liefkozen.’

Twee moeilijke dichters van een vorige generatie en hun verlangen om uit het papier los te breken.

Het heeft lang geduurd voor het lukte. Poëzie was een weerbarstig tijdverdrijf voor enkele fijne luiden, opgetekend in exclusieve boekjes, voorgelezen in een kring van liefhebbers. Pas in de twintigste eeuw werd de poëzie van vlees, bloed en geluid ontdekt, en de...