Uit het leven

Kees Alderliesten, op 22 april op zesenvijftigjarige leeftijd overleden, was de eerste stadsdichter van Vlaardingen, een grote, melancholische man met ‘de donkerste stem van de stad’. Niet weg te denken uit het straatbeeld zat hij mijmerend op een bank aan de haven of in het park, deed dagelijks zijn boodschappen en zocht de warmte van de kroeg. Hij rookte uitsluitend Brandaris, poseerde als model op de kunstacademie, hakte beelden uit omgewaaide bomen en als er in de gemeente iemand eenzaam stierf, sprak Kees bij het graf het afscheidswoord. Bewonderaars vroegen hem op straat: ‘Kees, kun je een gedicht voor me maken, ik ga trouwen, ons bedrijf jubileert.’ Hij deed het graag, vroeg er nooit een cent voor, kwam het gedicht zelf voordragen op het feest en verdween geruisloos. Vrouwen omringden hem, zij waren zijn muzen zonder wie hij niet leven kon, maar wonen deed hij alleen; in een kale flat met een matras op de betonnen vloer. Zijn sonnetten – uitsluitend sonnetten –...