Expositie / Expeditie Mont Blanc

Gebogen staan ze over het berglandschap: een oudere man, zijn vrouw en zijn volwassen zoon.

‘Daar,’ zegt de man, ‘nee, daar, daar liep ik dus, daar ging ik omhoog.’ Zijn vinger tekent hiërogliefen boven het glas en iets lager spookt een schaduwvinger over het grijs van het graniet, het wit van de sneeuw, tot ook de top verduisterd wordt. Zijn vrouw en zoon lijkt hij al vergeten, hij praat in zichzelf en gaat er helemaal in op, in dat miniatuurlandschap onder hem; weer klautert hij over dat bergpad omhoog en voelt hij de scherpe vrieskou in zijn gezicht en verbrokkelen stenen onder zijn bergschoenen, weer duwt hij zijn stijgijzers in het ijs en is alles schitterend wit om hem heen, zo onwerkelijk dat hij de gevaren al vergeten is.

Hij is niet de enige die wegduikt in zijn klimherinneringen. Als ik ronddwaal op de bescheiden tentoonstelling Naar de top. Expeditie Mont Blanc in het Haarlemse Teylers Museum zie ik voortdurend mannen in vervoering boven...