Blind leven

Fotograaf Peter Dekens richt zijn camera het liefst op mensen zonder nieuwswaarde, over wie de media niks te berichten hebben. De ‘sociaal onzichtbaren’, zoals Dekens hen zelf noemt. Bij zijn serie Touch krijgt het woord ‘onzichtbaar’ extra betekenis, want Dekens fotografeerde de blinde jongen Stijn in de duisternis van zijn eigen woning. Daar gebeurt niet veel bijzonders. Stijn eet een boterham, hij zit in een stoel, hij beweegt zich door de kamer. Maar deze dagelijkse taferelen zijn op een bijzondere manier weergegeven. Allereerst het licht, of liever: het gebrek daaraan. De sepiatinten die overheersen zijn geen artistieke romantisering, het is het weinige licht dat de fotograaf daadwerkelijk aantrof in het huis van de blind geboren jongen van drieëntwintig. Buiten heeft de vroege winterschemering al ingezet, maar voor Stijn is er geen noodzaak om een lamp aan te doen. Zijn kleine woning blijft precies dezelfde veilige haven, en de enige plek in de wereld...