Ballet / Hans van Manen 80 jaar

Op de pianoklanken van Trois Gymnopédies komen de dansers één voor één uit de coulissen gestapt, in een steeds langer wordende rij die het toneel oversteekt. Ze houden halt na elke pas, het lome ritme volgend van Erik Saties muziek. Zo van opzij bezien zijn de mannen en vrouwen één in gestalte: allemaal dragen ze een witte maillot en een wit hemdje of T-shirt. De hoofden zijn opgericht, de armen langs het lichaam, alleen de benen doen elegant en eenvoudig het werk. Dan stapt er één danser op het zwarte vierkanten podium dat midden op de wit uitgelichte dansvloer staat, waarop alle hoofden opzij kijken naar die ene persoon die zich verheft. De jongen loopt een paar passen mee met de rij, wacht tot iedereen is gaan zitten – knieën opgetrokken, de gezichten naar hem gericht – en begint dan in zijn eentje met weidse passen over het podium te draaien, de armen opgeheven met de handen omhoog geknakt zoals Hans van Manen ze zo graag heeft.

Het is...