Beschouwing / Spraakmakend debuut Jonathan Littell

Deze zomer verscheen in Frankrijk bij uitgeverij Gallimard de debuutroman Les bienveillantes (De welwillenden) van Jonathan Littell (1967). Dit meer dan negenhonderd pagina’s tellende boek is sindsdien in Frankrijk voortdurend onderwerp van discussie geweest. De een wenst het zonder aarzeling de Prix Goncourt toe (of hij die heeft gekregen, is bij het ter perse gaan van dit stuk nog niet bekend), een ander deinst terug voor de gruwelen die de lezer al gauw op de huid zitten, weer een ander spreekt van pathos en kitsch. Merkwaardig genoeg valt vrijwel niemand over het perspectief dat de auteur heeft gekozen, dat van een SS-beul, noch over het feit dat de 39-jarige auteur via de romanvorm heeft willen doordringen in het brein van de beulen van het Derde Rijk. Het taboe op literatuur maken van de kampen en de Shoah uit de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog blijkt nu – definitief – gedateerd, een fase in een proces van...