Saskia Peerdeman (VU Amsterdam) voelde zich al vroeg tijdens haar studie aangetrokken tot chirurgie.
‘Dat handwerk spreekt me aan: met je handen iemand helpen genezen. En ik voelde een fascinatie voor het functioneren van de hersenen.’ Peerdeman (50) beseft dat het niet zomaar een orgaan is waarin ze snijdt. ‘Je bent bezig met de kern van wat iemand maakt tot wie hij is. Elke complicatie kan ernstige gevolgen hebben voor de rest van iemands leven. Toen ik als dokter begon, had ik als ideaal dat ik alle mensen wilde genezen. Dat bleek al snel een utopie. Wie vaak genezing wil brengen, moet geen neurochirurg worden. Je probeert voornamelijk de optimale kwaliteit van leven te garanderen. Als iemand met ernstig hersenletsel binnenkomt na een ongeval doe je alles wat je kunt, maar daar zitten duidelijk beperkingen aan. Er zijn patiënten over wie je thuis...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.