Interview

1. Verzet je tegen het Calimero-effect

‘Op mijn vijftiende had ik een vakantiebaantje in het ziekenhuis van Almelo. In een oud zusterjurkje maakte ik de toiletten van de artsen schoon. Ooit, dacht ik, ooit zit ík op deze wc. Ik voelde me klein, maar strijdlustig. Wie wat wil bereiken, moet hard werken, was de mentaliteit thuis. Mijn vader is metaalbewerker, mijn moeder huisvrouw. Ze hadden vroeger zelf de eindjes aan elkaar moeten knopen, geld om te studeren was er niet. Zij motiveerden mij om wat van het leven te maken. Calimero heb ik me dus nooit gevoeld en ik baal ervan als anderen dat wel doen. De verpleegkundigen met wie ik omging, voelden zich altijd minder dan de grote doktoren, het Calimero-effect. Kom op, zei ik dan, die artsen komen maar een uurtje per week langs bij de patiënt, wij zijn er dag en nacht! Áls je het zo voelt, doe er dan wat aan. Toen ik als verpleegkundige tegen de regels van de afdeling aanliep, werd ik afdelingshoofd Opleiding in de GGZ....