Interview
1. Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet
&#8216;Vroeger vocht ik wel eens om onzinnige dingen. Totdat ik een hockeyteamgenoot eens een tand uit zijn mond sloeg omdat hij de jas van een vriendin gepikt had. Daar ben ik zó van geschrokken. Nu laat ik me nog liever in elkaar slaan, bijvoorbeeld door een afgetrainde karate-kid, strak van de speed. Ik schold hem uit omdat hij mij afsneed op een oversteekplaats. Resultaat: gebroken neus, bril aan diggelen. Terwijl hij mepte, kon ik alleen maar denken: moet ik straks met zo&#8217;n kop in Nova. Ik zou het verkiezingsdebat tussen Melkert en Dijkstal op 7 mei van commentaar voorzien met een live cartoon. Maar toen werd Pim Fortuyn vermoord en ging het debat niet door.
In de toekomst zou ik mijn belager weer de andere wang toekeren. Iemand fysiek of mentaal pijn doen wil ik niet. Dat heeft met de Bijbel niks te maken. Het is een intrinsieke waarde waaraan ik mij moeiteloos houd.&#8217;
2. Leer NEE zeggen
&#8216;Ik koester een boekje uit de jaren zeventig: Als ik nee zeg voel ik me schuldig. Herkenbaar. Er staan tien redenen in om iets te weigeren, en een paar nuttige technieken voor volharding. Mijn favoriete is de repeterende langspeelplaat: net zo lang je standpunt herhalen tot de ander afdruipt. Die komt bij mijn werk als uitgever van pas. Maar privé zeg ik nog steeds te weinig nee. Ik ben gevoelig voor andermans aardigheid. Zo meteen moet ik naar een studentenlezing voor zestig man waar ik totaal geen zin in heb. Ik vind: voor mensen die je niet kent, hoef je niet aardig te zijn. Maar in de praktijk ben je het minst aardig voor je dierbaren. Want door die lezing eten mijn vriendin en zoontje vanavond zonder mij.&#8217;
3. Wees alert
&#8216;Ik ben altijd alert en scan voortdurend mijn omgeving. Zag je Michiel Romeyn net op de fiets voorbijkomen? Ik wel. Vaak voel ik me het stokstaartje dat aan het foerageren is. Constant op zijn hoede, want misschien komt de adelaar. Ik voel me vaak onveilig terwijl daar in Nederland weinig reden toe is. Dat alerte heeft er mee te maken dat ik veel prikkels tot mij neem en veel associaties maak. Dat komt mijn werk als cartoonist ten goede, maar is soms vermoeiend. Door hardlopen of met mijn hond te wandelen, raak ik die overdaad aan prikkels kwijt.&#8217;
4. Blijf leren
&#8216;Laatst kwam ik erachter dat ik lang niet zo geëmancipeerd ben als ik denk. Ik ruim de afwas alleen in als Elle dat vergeten is en het mij ergert. Dat is toch niet goed! Het strookt niet met mijn ideaalbeeld en dus lees ik nu boeken over emancipatie. Lezen vind ik erg belangrijk. Ik wil altijd meer kennis en nieuwe inzichten verwerven. Mijn gevoel voor onveiligheid heeft veel met onwetendheid te maken, en dus probeer ik vooroordelen bij mezelf weg te nemen. Door bijvoorbeeld over terrorisme te lezen of een culturele reis door Turkije te maken.&#8217;
5. Regels zijn regels
&#8216;Ik ben met weinig structuur opgevoed en vind regels stellen lastig. Mijn moeder was manisch depressief. Haar eigen moeder had een kind verloren en was getraumatiseerd de oorlog uit gekomen. En van hun trauma&#8217;s heb ik nog steeds last. Toen mijn vriendin Elle elf jaar geleden zei dat ze zwanger was, schrok ik. Ik leefde als bohémien en wist niet of ik ons kind wel structuur kon bieden. Gelukkig is Elle orthopedagoog. Het kwam dus goed. Als Boban en ik uren met lego spelen, is zij het die zegt: en nu een boekje lezen, of: naar bed.
Maar mijn inlevingsvermogen heb ik ook van mijn moeder. Ze was zeer altruïstisch. Als ze hyper was, kocht ze niet honderd paar schoenen zoals sommigen in die situatie doen. Ze gaf juist alles weg. Geld en spullen aan vrienden, duizend gulden aan een zwerver. Dat heb ik een beetje. Ik ben eens schoenen gaan kopen met een zwerver die altijd op blote voeten liep. Eén troost: regels kun je leren, medeleven niet.&#8217;

Carolina Lo Galbo

Gerelateerd