Interview

1. Probeer er niet bij te horen

‘Ik wilde er vroeger zo graag bij horen, maar het lukte niet; altijd had ik het verkeerde accent. Mijn vader veranderde steeds van baan en dus verhuisden we vaak met het gezin. In IJsselmuiden sprak ik niet hetzelfde taaltje, in Amsterdam leidde mijn Friese accent tot hilariteit. Elk keer was ik de buitenstaander, een handicap voor een kind. Totdat ik psychiater werd en promoveerde. In het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis waar ik drie jaar werkte, hoorde ik er echt bij; ik voelde me senang. Het ging mis toen ik Te gek om los te lopen schreef, een boos boekje over hoe patiënten behandeld worden. Een incident liep uit op een tuchtzaak en ik werd het ziekenhuis uitgewerkt. Mijn blinde ambitie om erbij te horen, is sindsdien een beetje voorbij. Ik ben het als voordeel gaan zien om overal buiten te staan. De rol van criticus past mij goed.’

2. De dwarsligger houdt de rails bij elkaar

‘Na de publicatie van mijn boekje in 2003 kwam ik in contact met...