Verhalen

David Sedaris schrijft sinds 4 september 1977 elke ochtend in zijn dagboek. Hij zegt alle gedachtes op te schrijven die hem komen aanwaaien. Bijvoorbeeld: wat een beroerd kapsel heeft de buurman, ik hoop dat het mij bespaard blijft. Dat is niet lullig bedoeld, dat is gewoon iets wat hem opvalt. En zo’n aantekening wordt een verhaal. En het verhaal wordt een belachelijk goed verkopende bundel. En de bundel wordt een theatershow. De nieuwste bundel heet Let’s Explore Diabetes with Owls, in het Nederlands: De lachvogel.

Maar juist als je denkt in de zeik te worden genomen, moet je niet ophouden met lezen. Eerst krijgt iedereen ervan langs, vooral rood aangelopen Amerikanen met wapenvergunningen. Pas daarna volgt het compliment. Sedaris is ondanks alle malloten om hem heen gewoon een vrolijke pier. Zaken als dwingende vaders, pijnlijk ziekenhuisonderzoek, hurk-wc’s en opgezette uilen gaat hij met een glimlach te lijf. Hij zal ook zichzelf niet sparen. En twee regels later...