Interview / Theatermaakster Sanne Vogel

Er is iets zachts in de verschijning van Sanne Vogel (1984). Grote onschuldige ogen in een lelieblank gezicht. Lang, roodbruin haar dat krullend over haar schouders valt. Hoge trippelschoenen en een kort, klokkend rokje. En als ze zich verontschuldigt omdat ze een beetje te laat is, heeft ze een lieflijk meisjesstemmetje. Maar zet dit meisje op een podium en ze ontpopt zich tot een babe from hell. In haar nieuwe Parade-voorstelling Irritant staat ze met een cartooneske uitzinnigheid ouwe meubelstukken af te ranselen en duikt ze om haar moedeloosheid te verbeelden minutenlang met haar hoofd voorover diep in een fauteuil zodat het publiek vrij zicht heeft op haar slipje en haar volle pantydijen. En bij de parodie die ze samen met haar medemakers Egbert Jan Weeber en Nadja Hüpscher doet op irritante would-be-zangeresjes (‘Kan niet zingen, kan niet swingen, maar ik heb wel dikke dingen’) steelt ze de show als een uitzinnige ‘Lady KaKa’.

De...