Interview / Hilary Mantel en de alchemie van het lot

Waarom gaan er zoveel baby’s dood in de boeken van Hilary Mantel? De schrijfster lijkt te schrikken van die vraag. ‘Dat is inderdaad zo, hè? Er gáán in mijn boeken veel baby’s dood,’ zegt ze. Dan, na een moment van stilte: ‘Daar moet ik mee stoppen. Ik zal het nooit meer doen. Zoiets moet niet je handelsmerk worden.’

In Mantels romans wordt gestorven zonder veel omhaal, vaak in een moment van onoplettendheid, achteloos, tussen neus en lippen door. Mantel is wars van heftige emoties en grote gebaren. Een van de hoofdpersonen in haar eerste roman, Everyday is Mother’s Day (1985), Evelyn Axon, gelooft dat de baby van haar schijnbaar achterlijke dochter Muriel een ‘wisselkind’ is, achtergelaten door kabouters, die Muriels echte kind hebben gestolen. Evelyn legt het kind in een kartonnen doos die ze laat zinken in de gracht, in de hoop dat de kabouters het echte kind zullen teruggeven. Mantel schrijft: ‘Tien minuten hebben ze aan...