Wereld
Vergunt u mij een ogenblik stil te staan bij de toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede. Het komt me als een bijzonder spijtige ontwikkeling voor dat onze Scandinavische vrinden &#8211; die, als u mij toestaat, hooguit een figurantenrol in het Grote Wereldgebeuren spelen &#8211; met hun prijs lijken te suggereren dat feminisering de oplossing biedt voor de toestand in de wereld. Wel, waarde luisteraars, ik ontken zeker niet dat de Dames Thatcher, Golda Meir, Indira Gandhi, alsook onze eigen Oranjevorstinnen enigermate hun mannetje stonden tussen historische staatslieden als Helmuth Kohl, Henry Kissinger, generaal Charles de Gaulle en, vooruit: Joseph Luns. Maar het gaat toch bepaald te ver om nu de deur van de mondiale politiek open te zetten voor jonge, onervaren en door idealen verblinde vrouwen uit ontwikkelingslanden! En, dames en heren luisteraars, verwijt u mij nu niet dat ik bevooroordeeld ben jegens het zuidelijk halfrond! Met permissie, ook de dames op onze eigen bovenliggende helft der aarde dragen alleszins bij aan de snel verslechterende toestand in onze wereld. Mij dunkt dat mevrouw Merkel het levende bewijs van gebrek aan leiderschap in de voor ons allen zo belangrijke euromarkt belichaamt. Contrasteert u haar weifelmoedigheid toch eens met de koersvastheid van de kanselier Konrad Adenauer, die zijn Bondsrepubliek onder hachelijke omstandigheden, &#8216;keine Experimente&#8217;, met ijzeren hand weer tot welvaart loodste! En misschien mag ik u ook wijzen op de woede-uitbarsting van mevrouw Susan Rice, de Amerikaanse gezante bij de Verenigde Naties, volgend op de stemming in de Veiligheidsraad waarbij China en Rusland een resolutie die Syrië aan milde sancties zou onderwerpen met een veto troffen. Haar stampvoeterij en weglopen uit de Veiligheidsraad was onprofessioneel, gedrag dat de toestand in uw en mijn Nabije Oosten alleen maar verergert.
Zoals men trouwens toch, als u mij toestaat, zijn twijfels moet hebben bij die zogeheten Arabische Lente, die ik gerust grimmig waag te noemen! Deze lente, wier erupties nu al zijn overgeslagen naar beschaafde delen van de wereld met de kreet &#8216;Occupy Wall Street&#8217;, heeft jongelui van allerlei slag en erger nog: gewetenloze extremisten, het hoofd op hol doen slaan en schept naast overspannen verwachtingen alleen maar instabiliteit. Ja, ook de leider van onze vrije westerse wereld, de jeugdige president Obama, lijkt het spoor kwijt te zijn en mij dunkt, dames en heren luisteraars, dat ervaren rotten als Henry Kissinger en Ronald Reagan het nooit zo ver hadden laten komen dat een Palestijnse schertspresident als Mahmoud Abbas in New York vanaf de kansel van de Veiligheidsraad zomaar de eenzijdige erkenning van de Palestijnse staat hadden kunnen bepleiten!
Ik kan dit alles niet los zien, waarde luisteraars, van de opkomst van een assertief en gevaarlijk Turkije, dat met oorlogsschepen het oostelijk bekken van de Middellandse Zee domineert en meent een eigen rol in dat deel van de wereld op zich te kunnen nemen. Iets verderop zien wij een steeds brutaler Iran dat gestaag doorbouwt aan zijn eigen atoombom en onrust stookt onder sjiieten in het ons welgezinde Saoedische koninkrijk. En nog weer een stukje oostwaarts ontwaren wij een even beklagenswaardige als pijnlijke nederlaag van het Vrije Westen in de krijg tegen de zogenaamde taliban, terwijl ene mevrouw Sap in ons parlement onze natie dwingt om daar verkeersagenten en parkeerwachters op te leiden. Hansje Brinker in de wereldpolitiek, als u het mij toestaat! Ik heb daar vanzelfsprekend geen enkele mening over, waarde luisteraars, maar mij dunkt dat ook Den Haag toch het zicht op de toestand in de wereld aan het verliezen is. Duidt u mij niet euvel dat ik soms terugverlang naar Joseph Luns, die, niet gehinderd door twitterende Facebookidealisten, tenminste onze plaats kende. Welaan, waarde luisteraars, dan zwijg ik nog maar over de uitgekookte wijze waarop rood-China en het Rusland van Poetin van onze teloorgang profiteren en aan de poten van onze stoel zagen.
Waarde luisteraars, de afgelopen tien minuten is de toestand in de wereld weer verder verslechterd. Tijdens die tien minuten zijn er wereldwijd twee aanslagen gepleegd of vergeten landmijnen of bermbommen ontploft en sneuvelden vijftien mensen door geweld, waarvan twaalf door oorlog. Ik zou daarover met uw welnemen nog een hele zondagmiddagrubriek met u willen delen, maar de wereld draait door en, mij dunkt, in die vier dubbelzinnige woorden zit wel voldoende stof tot reflectie over de, ook deze week weer woelige, Toestand in de Wereld.
Dit is een bewerking van de Mr. G.B.J. Hiltermann-lezing die Ko Colijn hield op VN Live

Gerelateerd