Reportage / Leven op straat als spirituele ervaring

Een blanke vijftiger ligt ’s nachts om twee uur te rillen op een parkeerplaats in Detroit. De poncho die hij over zijn ineengedoken gestalte heeft getrokken, biedt nauwelijks beschutting tegen de kou. Wat doet die man daar? Klappertandend probeert hij de slaap te vatten. Hij lijkt wel gek, al valt dat eigenlijk best mee. Die man, dat ben ik.

Vier dagen zwerf ik dakloos door de straten en langs de brede avenues van Detroit. In groepsverband, weliswaar; dat is minder gevaarlijk dan alleen. Dat geen van mijn twaalf lotgenoten die nacht snurkt, komt doordat – naar achteraf blijkt – allen waken. Door onze oogharen loeren we naar het rood oplichtende puntje van een aangestoken sigaret, een eindje verderop, achter een container. Loos alarm. De twee rokers in het donker blijken jochies van hooguit dertien jaar, waarschijnlijk weggelopen van huis. In het duister kan elke lichtflits duiden op onraad en elk geluid kan het begin van een...