Ik ben met 280 kilometer per uur naar Duitsland gescheurd om te vieren dat het Nederlandse radicalisme daar zo in de belangstelling staat. De voor ons radicalen zo eervolle film Der Tag, als Theo van Gogh ermordet wurde kreeg namelijk de Prix Europa voor de beste tv-documentaire. Hatsikidee, dan ben je dus inderdaad trots op Nederland. Verder zijn wij radicalen over het algemeen meer van het verachten dan van de trots, maar misschien is dat een kwestie van het glas half leeg of half vol. Verbazing alom trouwens bij de Duitsers toen ik maar weer eens vertelde dat het standbeeld voor Theo van Gogh in Amsterdam nog steeds geen standbeeld voor Theo van Gogh mag zijn, en in het park staat te staan zonder enige verwijzing naar zijn persoon of naar ‘der Tag als er ermordert wurde’. Uit schaamte (het tegenovergestelde van trots) daarover probeerde ik het gesprek maar op iets anders te brengen. Makkelijk genoeg, dacht ik, nu die Duitsers twintig jaar na dato de RAF memoreren. En nu,...