Alle tekenen wijzen erop dat het dualisme zijn langste tijd gehad heeft in de democratische wereld. En gelukkig maar. In plaats van te rekenen met de reactie van het parlement, hoeven machthebbers van tegenwoordig alleen nog te rekenen met de effecten voor de beeldvorming van hun daden. Die beeldvorming is makkelijker in de hand te houden dan een volksvertegenwoordiging, want anders dan de meeste parlementariërs zijn de media gewoon te koop. Umberto Eco heeft dit haarfijn uit de doeken gedaan in zijn boek, waarvan reeds de titel mij uit het hart gegrepen is, Turning Back the Clock. Het heeft toch allemaal veel te lang geduurd met die checks and balances! Eco stond er met zijn neus bovenop toen de grote Berlusconi – radicaal in zelfverrijking, ijdelheid en minachting voor het parlement, en bovendien radi-kaal van boven – het mediapopulisme in praktijk bracht. Zijn succes was tijdelijk, maar daarom niet minder overtuigend.

Ik zeg nu tegen de radicalen, met de stem van de man die...