Zoals bekend ben ik een voorstander, ik mag wel zeggen een beijveraar, van het salon­fähige radicalisme. Ik ben trots op Nederland omdat het radicalisme hier niet schuilt in de hoeken en de gaten aan de rand, maar ronddanst in het midden van de samenleving. Het radicalisme huist hier allang niet meer in de kelder of in de afgelegen schuur, nee, het zit achter de geraniums, het werkt in kantoren op A-locaties, je komt het tegen bij de bakker op de hoek. Radicalisme in Nederland draagt een stropdas. Ik juich dat allemaal toe. En 2008 wordt een mooi jaar wat dat betreft.

Maar ik roep mijn broeder Henk Kesler op om dit nieuw verworven terrein niet te verspelen. Het gaat me precies om die stropdas van hem. Een wonder dat niemand nog van Kesler heeft geëist dat hij dáár zijn excuses voor maakt. Eisen, respectievelijk daar niet aan toegeven is onderdeel van het radicale program, maar in dit geval zou ik de eis niet eens afwachten. Jacob Zuma in tijgervel ziet er nog beter uit dan...