Met salafisten heb ik niet veel op. Natuurlijk hebben ze met hun extremistische interpretatie van de islam de radicale zaak goed geholpen, maar hun besluit dat ze over hun opvattingen mogen liegen in situaties waarin zij ervan uit kunnen gaan dat ze hun toehoorders toch niet zullen overtuigen (taquina), vind ik waardeloos. Dat is juist de charme van de radicaal: je zegt, je schreeuwt, je ramt je mening eruit.

De salafisten met hun taquina zijn net als zo’n groepje opgefokte jongens met hun haar helemaal in de gel, die je op iedere kermis tegenkomt, maar die uiteindelijk niet in de botsautootjes durven. Waarom gaan jullie niet in de botsautootjes, jongens? O, eh, wij houden meer van de draaimolen. Ja, m’n radicale reet, jullie durven gewoon niet, zeker bang dat je van de botsautootjes schizofreen wordt of zo.

Daarom vind ik het jammer en zwak van Donald Rumsfeld dat hij nu salafist is geworden. In Parijs, waar hij als ambteloze opa een praatje kwam houden over de tijd dat hij...