Het leerstuk dat burgers op eigen benen dienen te staan wordt meestal toegeschreven aan de babyboomers in de jaren zestig. Aangezien ik er zelf een ben, weet ik wel beter.

De hemelbestormers van 1968 predikten de seksuele revolutie, de gelijkheid van man en vrouw en de emancipatie van de arbeidersklasse. Verder geloofden we per abuis dat in exotische oorden als China, Cuba en Vietnam de heilstaat was verrezen. Dat we voor ongebreidelde individualisering waren, is ons pas later in de schoenen geschoven. Tot mijn verbazing. Zelf stoorde ik me vooral aan uitwassen van het collectivisme: het partijbestuur bepaalt wie met wie naar bed mag en op zomerkamp mogen geen platen van The Beatles worden gedraaid maar alleen van Corry & De Rekels, want van die muziek houden de arbeiders. Dat denkers en politici als Andreas Kinneging, Bart Jan Spruyt, Ab Klink en André Rouvoet ons nu als de geestelijke vaders en moeders van de individualisering zien, moet op een misverstand berusten.

Zelf...