Dus toch: een Brexit. Het voelt als een omgekeerd 1989. Het volk zet een muur terug en de geschiedenis begint aan een nieuw experiment.

De schrik sloeg me tóch om het hart toen ik vanochtend te vroeg wakker werd en mijn smartphone aanzette.

Ik ging naar bed met een bericht over UKIP-leider Nigel Farage, die vlak na het sluiten van de stembussen en de eerste exit-polls (!) teleurgesteld gezegd zou hebben: ‘Look likes Remain will edge it.’ Dat vertrouwde ik al niet. Bij het Oekraïne-referendum leken de eerste uitslagen ook te wijzen op een soort ‘remain’ – vóór het verdrag tussen EU en Oekraïne. Maar we leven in een tijd dat veel enquêtes een ingebouwde elite-bias lijken te hebben, of hoe noem je dat, in elk geval kun je er bijna vanuit gaan dat de uitslag het omgekeerde wordt van wat zij voorspellen.

Brexit dus. Toch een Brexit. Daar gaan ze dan, de Britten. Het eiland drijft weg van het continent.

Wat gaat er nu gebeuren? All bets are off. De geschiedenis neemt weer...