Een kunstenares van achter in de dertig had behoefte aan een sessie. Het gesprek vond plaats op het strand, want overal kan genezing plaatsvinden, overal kunnen diagnoses worden gesteld.

Het gesprek begon met zwijgen. Sommige analytici menen dat de patiënt zolang mag zwijgen als hij wil, maar de Mensendokter heeft niet eeuwig tijd. ‘Wat zijn de problemen?’ vroeg hij, kijkend naar de zee. Soms moet je de patiënt niet aankijken. ‘Jij bent het probleem,’ zei de kunstenares na een lange stilte. In zijn kortstondige opleiding, die welbeschouwd één middag duurde, toen een psychoanalyticus voor patiënt speelde en de Mensendokter voor analyticus, had de Mensendokter geleerd wat projectie in praktijk is: gevoelens van woede, walging en verliefdheid geprojecteerd op de analyticus.

‘Ik heb mijn vriend gevraagd of ik met je naar bed mag,’ zei de kunstenares. ‘Hij zei: hoe kun je me dat vragen?’
‘Heb je hem gebeld?’
‘Nee, een appje gestuurd.’
‘Ik denk niet dat je...