Depressie als identiteitsziekte

Er is iets belangrijks verdwenen, en je hebt er nog niets voor terug. Dat is wat je als puber of begin twintiger ervaart in het braakliggende terrein tussen kind-zijn en volwassenheid. De literatuur verbeeldt de weg naar de volwassenheid via veelzeggende metaforen: de afwezigheid van persoonlijke zingeving als lege landschappen, zoals Slauerhoff met zijn ‘leeg over lege zeeën’; het verlies van zekerheden als associaties met de dood, zoals in Cees Nootebooms coming of age-klassieker Philip en de anderen, waarin de jonge hoofdpersoon ’s avonds bloemen op kindergraven legt ‘zonder te weten waarom’; het gevoel van isolement als leven op een eiland, zoals Hans Lodeizen dicht in Het innerlijk behang, ‘Levend heb ik bestaan / op een eiland zwevend / midden in zee’.

Wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik, wie horen er bij mij? Welke rol, welke ideologie, welke lifestyle? Hun leven lang proberen mensen een accuraat zelfbeeld te verwerven en te...