Aan de haal gaan met het verhaal van een ander, het is een issue. Maar, zegt schrijfster Christine Otten, soms kun je jezelf beter zien via een ander, een ogenschijnlijke vreemde uit een andere wereld, een andere cultuur. De literatuur leent zich daar bij uitstek voor.

‘Wacht.’ Het was al laat in de middag. Een bundel stoffig zonlicht viel als een spotlight op het oude maar rimpelloze gezicht van Mabel Williams, weduwe van de zwarte Amerikaanse verzetsstrijder Robert F. Williams. Daarnet vertelde ze hoe prettig ze zich altijd had gevoeld in de rol van vrouw-van; en dat ze door haar huwelijk met Robert, en alles wat daarbij kwam kijken, zoals bijvoorbeeld halsoverkop ’s nachts vluchten voor de FBI en de Ku Klux Klan in 1961, mét hun twee zoontjes, onderduiken, een nieuw leven opbouwen op Cuba, waar ze asiel kregen van president Fidel Castro, radio-uitzendingen maken voor zwarten in Amerika… dat ze daardoor van een onzeker meisje ‘schreeuwend en tierend’ was veranderd in...