Fictie

Het nieuwe boek van Peter Drehmanns, zijn zevende roman sinds 1999, draagt de neutrale titel De begeleider. Heel even schieten er beelden door je hoofd van een touringcar vol gillende pubers en een paar wanhopige docenten, op weg naar het Openlucht­museum of de Deltawerken. Het ijzige omslagbeeld van de roman verhindert echter enig verder fantaseren hierover; in het door tristesse gedomineerde oeuvre van Drehmanns, waarin de dood een van de steeds wederkerende thema’s is, moet ‘begeleiding’ natuurlijk anders worden opgevat.

Al heeft Leo Zonderland, de hoofdfiguur uit het boek, wel degelijk iets weg van een onderwijzer: hij is geduldig, begripvol, discreet, empathisch en tegelijk professioneel en afstandelijk. Bruikbare eigenschappen voor iemand die met grote regelmaat suicide tourists naar Zwitserland rijdt, waar ze in alle rust en volkomen legaal een einde aan hun leven kunnen maken. ‘Ik ben de lijkenkoerier, de dodenbode, de vuilnisman, de deporteur, geen enkel...