Jazz

‘ If you could be so kind to help me find my mind’, zong een beetje slaperige maar toch zeer verleidelijke stem me ergens halverwege de jaren zeventig voor het eerst toe. De zin werd onderbroken door een paar gerichte pianonoten, licht zalvend en bijna plagerig ritmisch – alsof de muzikant ver boven zoiets vulgairs stond als een groove. Ik wist niet goed wat ervan te maken. Het waren de wittebroodsweken van een jongetje dat later zou uitgroeien tot een ware muziekfanaat. Ik had geen idee van genres. Wist ik veel dat deze man het wiskundig midden tussen rhythm & blues en jazz bewandelde. Niet het makkelijkste pad: te zwierig en te mild voor de een, te luchtig en te plat voor de ander. Maar één ding wist ik destijds wel: dit liedje was fijn.

Direct na die eerste regel zong de zanger ook nog laconiek: ‘I want to thank you in advance.’ Die toevoeging was, puur door de intonatie, want Engels verstond ik niet, goed voor een glimlach op mijn gezicht. Op de hoes keek een grijzende,...