Brexit is een greep naar behoud van ultieme rust. Het probleem zit ’m niet in het verlangen om achterom te kijken, maar in het ogenblik dat je gedesoriënteerd weer voor je kijkt.

De Britse auteur komt ’s ochtends haar hotelkamer uit. Ze draagt een grote zonnebril, haar kin ligt op haar borstkas. Vrijdag 24 juni, Brexit was haar wekker.

We volgen een workshop, samen met een aantal Fransen, een Belg, een Bulgaar, een Israëliër en een Libanees. De Brit schreef een toneelstuk over Lela, een vrouw die vluchtte in de hoop op een beter leven maar als seksslaaf wordt opgesloten. Het karakter Lela komt uit een niet nader genoemd land. Ouder publiek raadde de Balkan, jongeren vermoedden het Midden-Oosten.

We lopen samen over straat. De stad is al vroeg zonovergoten en geel. Sunblock maakt haar nog bleker, ze draagt lange mouwen en een strohoed – haar Britse huid als religieuze kledij. Maar de zonnebril is tegen de tranen en de schaamte. ‘Ik durf nauwelijks hardop te praten....