In een Belgisch café in Londen wachtte Loes Witschge de resultaten van het Brexit-referendum af. Tussen Brexiteers Max en Chris, die stemmen uit protest, en Remainer Alice, die excuus maakt aan Europa.

Om 2 uur ‘s nachts vind ik het wel mooi geweest en begin ik de wandeltocht naar huis. De kroeg begint al aardig leeg te lopen en de sfeer is niet meer wat-ie was. Een groep jongens staart bedremmeld naar het projector-scherm dat voor de gelegenheid is opgehangen. Hun ‘Stronger In’-banier staat al een tijdje verlaten in een hoek.

Onder hen is Riley, een 26-jarige Canadees die gisteren vrij had genomen om campagne te voeren voor Labours Remain. De hele dag ging hij van deur tot deur om mensen vriendelijk een duwtje richting stembus te geven. Mijn huisgenoot zei eerder tegen me dat de referendumnacht een beetje zoals de kerstavond is: gaan slapen in spanning, niet wetend wat de ochtend brengt. Hier kan Riley zich niet in vinden: ‘Met kerst ga je slapen in de weet dat er...