Ook in dit soort zaken kun je excelleren, maar dat lukte me niet, daar was ik weer te middelmatig voor.

Meer dan tien jaar geleden werd ik overvallen door een depressie die je geloof ik met een kennersoog middelzwaar moet noemen, maar die mij fiks genoeg was en me maanden aan de rand van het leven gevangen hield. Een overval, dat was het, alsof ik een stevige griep te pakken had die maar niet overging, waarna het bibberen van de ledematen zich verplaatste en resulteerde in een bibberend brein.

Binnen twee weken was het mij onmogelijk geworden gewone dingen te doen, zoals op bezoek gaan bij vrienden, om daar twee of drie uur mee te converseren. Ik wist niets te zeggen, alle onderwerpen die me een maand geleden nog tot grote opwinding konden brengen, kwamen me irrelevant voor, en de vrienden waren vrienden, maar god, waarom was dat ook al weer?

In die tijd had ik geen geliefde, en je kan denken dat daar de oorzaak lag van mijn neerslachtigheid, maar ik geloof er niets van. Ik was...