Sinds ik eind december 2008 de deur van de burelen van HP/De Tijd voorgoed achter mij dicht trok, ben ik een ander mens gewor-den.

Mijn leven had zich tot dan toe afgespeeld in de veiligheid van een vaste baan, eerst als redacteur en later als chef kunst & cultuur. Ik had fantastisch werk, ik verdiende een buitengewoon goed salaris en ik bezat een mooi huis. Ik was vierenveertig, had alles voor elkaar en had het zo nog tot in lengte van jaren kunnen uitzingen.

Toch knaagde er iets aan mijn bestaan. Was ik inmiddels blasé geworden, arrogant en routineus? Ik geloof het wel; en het leven trok de laatste jaren als een slome film aan me voorbij. Als ik nog iets anders wilde, dan moest het nu gebeuren, je leeft per slot van rekening maar één keer.

Het ferme besluit dat ik vervolgens nam, luchtte zo op, dat ik er dagen van in de wolken was. Ik dook het ongewisse in en gooide alle zekerheden overboord. Ik besloot de journalistiek voorlopig vaarwel te zeggen en helemaal opnieuw te...