Collega T., die vorige week negenendertig is geworden, kreeg een plotselinge aanval van kwaadheid toen hij kennis nam van het kabinetsplan ‘Wer­ken aan toekomst’. T. kon zich niet aan de indruk onttrekken dat zijn generatie tot slachtoffer werd gemaakt van de kredietcrisis. Ondanks zijn aimabele karakter begon hij aan de telefoon plotseling af te geven op babyboomers als ik.

Mannen in dure overhemden en met te veel geld op de bank die geen moment overwogen hun riante positie in de maatschappij af te staan ten gunste van de talentvolle dertigers en veertigers van nu. Cy­ni­ci die er nog alleen maar op uit waren op een comfortabele manier hun pensioen te halen. Ik keek er echt even van op. Om u gerust te stellen: we hebben de strijdbijl inmiddels begraven.

Zelf was ik hoogst tevreden met het beleidsdocument van het kabinet-Balkenende. In elk geval op het punt van de AOW. In hun ‘agenda voor houdbare collectieve voorzieningen’ beloven de bewindslieden ernaar te streven...