Er moet iets aan die boeken gebeuren, realiseerde Jeroen Vullings zich laatst. En wel meteen. Het zijn er simpelweg te veel.

Uit het door mij ooit met toenemende verbijstering gelezen standaardwerk van een Japanse opruimmaniak, The Life-Changing Magic of Tidying door Marie Kondo, had ik het nodige opgestoken over de edele kunst van het opruimen. Marie Kondo is een ware verschrikking. Als kind al was haar onblusbare passie: weggooien. Ook bezittingen van gezinsleden. Regelmatig, bekent ze trots, was iemand een trui kwijt. Weet jij soms waar die is, Marie? Huh, geen idee. Maar die lastpost had het aan zichzelf te danken, die trui! Die lag zomaar een week in huis, ongebruikt. En ongebruikt dient weggegooid. Op dit heilloze pad was Marie Kondo levenslang doorgegaan. Met immens succes. Er zijn filmpjes te zien waarin ze voor een klerenkast staat naast een slachtoffer, om die te dwingen afstand te doen van dierbare kleren. Bevoelen moet je zo’n voorwerp dan, terwijl Kondo fleemt:...