Kinderen die niet meer spelen? ‘Wij’ een burn-out? Waarom iedereen bezig is te spelen en de wereld mooi is.

Mijn werkkamer kijkt uit op het Prinseneiland en het water dat eromheen stroomt. Nu het zomer is wordt er vaak gezwommen. Kinderen springen gillend van de witte ophaalbrug het water in. Een feestelijk geluid, al dat geplons. Urenlang zijn ze ermee zoet. Weemoedig staar ik ernaar, een tikkeltje jaloers ook, en dan richt ik mijn blik weer plichtsgetrouw op mijn laptop.

Het scherm toont een artikel van Rutger Bregman op De Correspondent. Ik heb die knakker weleens ontmoet, dat was geloof ik tijdens het Eilandfestival in Antwerpen, herfst 2015. Ik werd daar geïnterviewd over mijn roman Een honger, hij zal om een soortgelijke reden ter plaatse zijn geweest. Het liep tegen het einde van de middag en we stonden in de najaarszon bij te komen van onze zware inspanningen, een glas bier erbij en ik denk dat ik toen nog rookte. Het was druk, en zoals het gaat bij zulk soort...