Film

Met kort werk toonde de zevenentwintigjarige dochter van cutter Ludo Troch al eerder aan filmgevoel in de genen te hebben, bij haar speelfilmdebuut bewijst ze zich als slimme scenarioschrijver in een genre dat toch weinig uitverkorenen kent. De ‘mozaïekfilm’ die levens van mensen uit eenzelfde omgeving contrasterend of relativerend naast elkaar zet en onderling (net niet) laat raken. In een Vlaams voorstadje is een jochie doodgereden. Niet alleen zijn de ouders bij iedereen bekend, ook de dader van het vluchtmisdrijf moet een van de buurtbewoners zijn. En dat beïnvloedt de onderlinge verhoudingen, die toch al zijn gekleurd door geheimen, vermoedens en al dan niet uitgesproken wrok.

Hoewel een suggestief gefilmde proloog het ongeval duurzaam in het publieksbewustzijn prent, blijft de tragedie in Een ander zijn geluk vooral onbesproken. De ouders van het slachtoffer verdringen hun verdriet met mechanische routine; de dame die het slachtoffer vond, kan haar verhaal niet...