De macht van de verbeelding is niet alleen mooi, maar ook hysterisch. Zo zie ik de hele tijd Joran van der Sloot, op straat en op het strand. Dat laatste is een give away, want ik moet er bij zeggen dat ik aan een Antilliaans strand zit en werkelijk, het type Van der Sloot lijkt hier in serieproductie gemaakt.

Beetje baldadig boze jongens met een naar binnen gerichte blik, die onrecht is aangedaan. Welk onrecht? Je weet het niet, en ik ben bang dat ze het zelf ook niet begrijpen. Maar er is ze iets beloofd, ooit, en dat cadeau werd niet op tijd afgeleverd.

Die belofte heeft te maken met huidskleur, schat ik. Het is in Nederland geen verdienste als je blank geboren wordt, het is ook geen vloek, maar meer een keurig gemiddelde. Je kan aan die kleur niet zo veel ontlenen.

Maar hier op de Antillen is dat al anders. De blanken zijn er in de minderheid, en tegelijkertijd toch het meest welvarend. Politiek hebben ze het niet altijd voor het zeggen, maar economisch wel. Er zijn...