Ik vind het een goed idee dat Douwe Bob een stilte van tien seconde wil laten vallen op het songfestival. Ik hou van mensen die iets doen met de dingen die daar zijn, waar iets niet is. 4’33’’ van John Cage is natuurlijk een briljant voorbeeld. Hij ging achter zijn piano zitten en speelde vier minuten en drieëndertig seconden helemaal niks. Het publiek luisterde naar de geluiden die klinken als er geen muziek is.

Als Bob slim is verwijst hij overigens niet naar Cage. De componist Mike Batt had voor de grap Cage als mede-componist opgevoerd voor de minuut stilte op een van zijn eigen platen. De erven van Cage stuurden meteen een cheque met zes cijfers erop. Batt probeerde toen nog hard te maken dat zijn stilte in een andere toon- en maatsoort geschreven was, maar de erven namen daar geen genoegen mee en Batt betaalde. Een ander mooi voorbeeld van stilte is de plaat ‘The Best of Marcel Marceao (sic)’ uit 1970. De platen bestaan uit twee kanten met 19 minuten stilte. MGM...