Literaire berichten

‘Ik ben hier weg!’ stampvoette Jeroen Brouwers tot driemaal toe achter de coulissen van het charmante theater Vaudeville tijdens het recente Passa Porta Festival in Brussel. ‘Tot vijfmaal toe heb ik mijn naam moeten zeggen,’ hoestte hij dagen later nog natrillend van woede. Hij was woest omdat hij een meisje van de organisatie van zijn zeer zwakke gezondheid op de hoogte had gebracht en daar volgens hem geen rekening mee werd gehouden. Het gezelschap probeerde de ouwe olifant door de porseleinkast te leiden. Het hele servies ging aan diggelen.

Op het podium wrong Jeroen Brouwers zich in alle bochten om het publiek duidelijk te maken dat hij ‘een bijzonder groot schrijver is’. De ijdelheid schuimbekte van zijn lippen; tot enige zelfrelativering kwam hij niet. Brouwers zette zichzelf tijdens het onderhoud onbeschaamd neer als een ‘geestig’ schrijver, terwijl zijn optreden getuigde van het tegendeel. Letterlijk: ‘Sorry, ik ben geloof ik wel iemand die zo nu en dan...