Het colofon is vermoedelijk niet de best gelezen rubriek van dit weekblad (p. 91). Dat ligt misschien ook aan ons: de vormgeving is een tikkeltje grijs en de inhoud wel erg functioneel. Hoe het beter kan, zag ik in het nieuwe tijdschrift De Liefde, dat vorige week door ons uitgeefhuis ten doop werd gehouden. Elke medewerker prijkt in het blad met foto en vermelding van zijn status in de liefde. Zo leert de lezer dat de hoofdredacteur in scheiding ligt en een nieuwe vriendin heeft, dat de vormgever ‘een gelukkig ontwerp-huwelijk’ heeft en dat een medewerkster ‘single and not looking’ is. Ik hoop nu maar dat de ontwikkelingen in hun relaties de komende nummers nauwgezet worden bijgehouden.

Het colofon is in zekere zin het feuilleton van het blad. Het is natuurlijk geen Betty (p. 89) waar de gebeurtenissen elkaar in hoog tempo opvolgen; het is een vervolgverhaal voor de lezer met geduld. Lange tijd gebeurt er niets, totdat opeens een naam of een functie verandert. De laatste...