Stilzwijgen

Fatima Elatik zegt het heel voorzichtig, maar zij denkt dat wij het dieptepunt voorbij zijn. Dat mensen de hetzes in het integratiedebat zat zijn. In de jaren negentig werd zij op het schild gehesen als de grote belofte: een goedgebekte Marokkaanse die iedereen, inclusief de Marokkanen, de waarheid durfde te zeggen. De PvdA sloot haar in de armen en zij werd voorzitter van een grote stadsdeelraad in Amsterdam. Na 11 september en Van Gogh verhardde ‘het debat’. Elatik werd als boegbeeld van de multiculturele linkse kerk een mikpunt. Zij struikelde in 2010 over de bouw van een muziekcentrum, maar keerde weer terug na de nodige politieke manoeuvres. Daarna keerde de rust weer en nu stapt zij zelf op (p. 16-23).

Het zou goed nieuws zijn als het ergste van het schelden en dreigen voorbij zou zijn. Maar je kunt je ook afvragen waarover je je meer zorgen moet maken: over het debat of over het zwijgen. Het onbehaaglijkst is de stille aanvaarding van segregatie. Auke Kok...