Gespannen

Er klopt iets niet. Maar wat? De laatste tijd is zij anders. Gespannen. Aan tafel raakt ze het eten niet aan. En dan die truien! Haar kasten puilen uit van de duurste haute couture-shit, maar ze draagt alleen nog van die verdomde geitenbreierstruien. En ze houdt dingen achter. Laatst zat ze in haar kamer te smoezen met een van de beveiligers. Hij kon zweren dat hij haar hoorde vragen of ze ‘hem even mocht zien’. Toen knapte er iets. Hij stormde naar binnen: ‘Wat de fuck is hier gaande?’ Met rode hoofden keken ze hem aan. Die gast had zijn pistool getrokken! Ging zij weer poeslief doen, dat ze altijd al iets had met wapens – ja, met zo’n pa zeker! Enfin, hij had het laten gaan, maar het beviel hem helemaal niet.

Nu is ze weer vroeg naar boven, zogenaamd om de meisjes welterusten te zeggen, maar ze blijft weg en als hij komt, heeft ze geen zin. ‘Godt nat, ik ga nog even lezen, skat.’ Ook zoiets, dat gebrabbel. Eerst die Spaanse erren en nu dit. En wat is...