De legendarische filmrecensent is een kleine, pafferige man, grijs haar afhangend langs bleke wangen, bril op de neus en een blik die je onzeker maakt: is deze zwijgzame autoriteit nu aan het denken of aan het vorsen?

Jonathan Rosenbaum bezocht het Rotterdamse filmfestival al twintig jaar, voordat ik er in 1991 directeur werd, en hij is een trouwe gast gebleven. Een paar jaar achtereen bracht hij een Iraanse geliefde mee naar Rotterdam, maar nu loopt hij in zijn oude leren jack allang weer alleen van de ene naar de andere filmvertoning. Hij is getrouwd met de art film. Het is een liefde die het verstand niet bedwelmt, maar juist op volle toeren laat draaien.

Al jaren schrijft hij voor de Chicago Reader, en zijn stukken verschijnen overal in filmbladen. Tot mijn grote plezier publiceren wij deze week een beschouwing van deze oude kennis, een stuk over de films Capote en Good Night, and Good Luck. De laatste, een politieke film geregisseerd door harten­breker George Clooney, staat...