Ian Buruma

Wat dagen sommige inzichten toch traag. Dat de grens tussen goed en fout, of om in filmtermen te spreken: tussen the good guys en the bad guys, meestal niet erg duidelijk is, dat besef is toch al tientallen jaren gemeengoed, zou je zeggen. In de jaren zestig tornden schrijvers en journalisten al aan het simplistische beeld van de verzetsman als held en de collaborateur als duivel, en jaren daarvoor had de antiheld al zijn opwachting gemaakt in boeken en films. Toch kon historicus Chris van der Heijden in de jaren negentig nog geloven dat hij een taboe slechtte door Nederland tijdens de oorlog te schetsen als grijs: niet goed en niet slecht, maar iets ertussenin. En nu baart Clint Eastwood opzien met zijn film over de slag om Iwo Jima, waarin geen goede Amerikaan voorkomt. Het moet kennelijk steeds opnieuw worden gezegd: onder druk blijft bijna geen mens het edele schepsel waarvoor wij hem graag houden. Ian Buruma analyseerde dit aspect van Eastwoods film voor The New...