Coen Verbraak
Ja, ja, links is niet meer wat het geweest is. Het is nu een scheldwoord. Vorige week maakte een Amerikaan zijn Engelse gesprekspartner uit voor ‘extreme leftist’. John Bolton, oud-ambassadeur bij de Verenigde Naties, verloor de discussie over de oorlog in Irak en viel toen terug op die moderne dooddoener, erop vertrouwend dat elk normaal mens dan vanzelf partij voor hem zou kiezen.
Toegegeven: links is soms idioot geweest, en fout. Dat lees je in het portret van de te vroeg gestorven uitgever en boekhandelaar Rob van Gennep dat Coen Verbraak maakte. Maar je leest daarin ook hoe links in de jaren zestig en zeventig bijdroeg aan de maatschappelijke betrokkenheid, aan de discussies over belangrijke politieke en ethische onderwerpen. En niet in de laatste plaats aan de cultuur. Coen Verbraak (1965) heeft dat allemaal niet meegemaakt, en dat maakte hem juist nieuwsgierig naar die gepassioneerde man en zijn tijd. En affiniteit met het linkse verleden had Verbraak: hij studeerde af in de Eigentijdse Geschiedenis, op een radiodocumentaire over Joop den Uyl. Sinds 1993 schrijft Coen voor Vrij Nederland, sinds 2005 ook voor de Volkskrant. Hij interviewt en maakt portretten van bekende en belangrijke Nederlanders. Van Thomas Acda tot Paul Witteman, en van Dennis Bergkamp tot Ad Melkert. De televisie vertoonde zijn documentaires over figuren als Toon Hermans, Guus Hiddink en Dries van Agt. Zijn werk is niet links, niet rechts. Wat hem kenmerkt, is hoffelijkheid. Met zijn oprechte belangstelling slecht hij muren.