Oorspronkelijk

Daags na de schreeuw tegen de bezuinigingen op cultuur zaten wij met lezers van Vrij Nederland in het donker van tien uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds naar IDFA-documentaires te kijken. Het was propvol. Ik kan me ook nauwelijks een betere besteding van een herfstige zondag voorstellen. We zagen van alles: een strijdster voor vrouwenrechten in India, een Mexicaanse jongen op zoek naar de priester die hem misbruikte, de megalomane hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof, drie generaties in een snel veranderend Indonesië, de willekeur van de portier van een Franse nachtclub.

Het meest bleef me het portret van Ion Barladeanu bij (The World according to Ion B. van Alexander Nanau). Een zestig jaar oude Roemeense zwerver die zich naar de ondergang lijkt te drinken op de binnenplaats van een flatgebouw tussen de overlopende afvalcontainers. Zijn geheim zit in koffers: stapels fotocollages. Hij creëerde met schaar en lijm kleine voorstellingen vol dromen...