Mijn vriend
Maandagavond was ik te gast bij Mark Rutte op het Catshuis. Ik heb lekker gegeten, een mooie wijn gedronken en echt goed kunnen praten. Hij was heel aardig en geestig. Na afloop voelde het alsof ik er een vriend bij heb. Ik kan er niet al te veel over zeggen, want het was een vertrouwelijke ontmoeting &#8211; dat praat wat makkelijker. We hebben natuurlijk harde noten gekraakt over Europa, Wilders, de stand van de natie, de persbreidel en het grove schandaal van internet waarop alles maar gratis is &#8211; je bent tenslotte een kritisch journalist. De premier wist daar heel veel van en had ook overal goed begrip voor.
Ik kan hem hier dus niet citeren, maar ik wil wel verklappen dat Mark een groot, zelfs zeer gróót, vriend is van Vrij Nederland. Hij moest erg lachen om het omslag van vorige week, waarop wij hem als negentiende-eeuwse liberaal hadden afgebeeld. Zoiets kan hij best hebben. Ik geloof ook dat hij zei dat hij mijn stukjes als eerste leest.
Wij hebben geen woorden meer vuil gemaakt aan de Algemene Beschouwingen. Als iemand normaal doet dan is het Mark wel. We moeten nu vooruit kijken. Ik heb daarom ook even geaarzeld of we de bijdrage van Thijs Broer moesten afdrukken. Daarin beweert een docent argumentatietheorie dat de premier &#8216;pathetische overtuigingsmiddelen&#8217; inzet (p. 19). Daardoor weet hij de indruk te wekken het met iedereen eens te zijn. Dat klinkt een beetje onvriendelijk. Maar je moet toch kritisch blijven en hij kan het best hebben.
O ja, ik was niet de enige gast op het Catshuis. Er waren nog zo&#8217;n vijfentwintig collega&#8217;s van andere media. Hij was ook aardig tegen hen. Maar ik voelde toch, dwars door die zaal heen, dat Mark en ik iets speciaals met elkaar hadden. En u krijgt trouwens ook de allerhartelijkste groeten van hem.
fvexter@vn.nl